бар — I [بر] асоси замони ҳозира аз бурдан. бар بر пешванд, ки дар аввали исмҳо омада, калимаҳои нав месозад: бардавом, барқарор, баръакс II [بر] пешванд 1. ба: вой бар ҳоли ман 2. болои…, ба болои…; бари… // дар бари… назди…, пеши…; аз бари… а) аз… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зоеъ — [ضايع] а 1. талаф, нобуд; талафшуда, нобудгардида 2. беҳуда, бефоида; бекора; зоеъ гардидан (шудан) талаф шудан, барбод рафтан; бефоида гузаштан: вақти касе зоеъ гардидан, меҳнати касе зоеъ шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
қурбон — I [قربان] а 1. д. он чи ки дар роҳи Худо садақа мекунанд (монанди гӯсфанд, гов, шутур) ва бо он ба Худованд қаробат меҷӯянд 2. қурбонишуда; талафёфта, талафшуда, ҳалокгардида 3. маҷ. калимаи муроҷиати самимона; қурбони… фидои…, садқаи…,… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
нобуд — [نابود] номавҷуд, нестшуда; барҳамхӯрда, аз байнрафта; нобуд гардидан (гаштан) нест шудан, барҳам хӯрдан, аз байн рафтан; нобуд кардан а) талаф кардан; беҳуда сарф кардан; б) маҷ. ҳалок сохтан; нобуд шудан а) талаф шудан; беҳуда рафтан, беҳуда… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
фурсат — [فرصت] а 1. вақти мусоид барои анҷом додани коре, лаҳзаи мувофиқ, ҳангоми муносиб 2. вақт, муддат, як қадар вақт; дар андак фурсат ба гузашти андак вақт; фурсатро гузарондан вақтро талаф кардан, мавриди муносибро аз даст додан, кореро дар мавриди … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бавор — [بوار] а. кит 1. нестӣ, нобудӣ, ҳалокат 2. вайронӣ, харобӣ, талаф, марг … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беталаф — [بي تلف] талаф накарда, ба нобуд шудан роҳ надода: беталаф чида гирифтани пахта … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
гум — I [گم] 1. нопадид, бедарак, ғоиб, мафқуд, нонамоён, азбайнрафта; гум гаштан ниг. гум шудан; гум кардан а) чизеро аз даст додан; мафқуд кардан: соати худро гум кардан, қалами худро гум кардан; б) ягон сифат ё хосияти худро аз даст додан: сиҳатии… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
нобудӣ — [نابودي] 1. нестӣ, фано 2. нест шудан, талаф шудан, нобуд шудан 3. нобудагӣ, камбағалӣ, бенавоӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
нобудкорӣ — [نابودکاري] исрофкорӣ, беҳуда сарф ва талаф кардан: нобудкорӣ кардан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ